มองเด็กไทยผ่านเกมส์

ผมเป็นอีกหนึ่งคนที่เล่นเกมส์ค่อนข้างบ่อย ซึ่งเกมส์ที่เล่นเป็นส่วนมากคือ WarcraftIII: DotA ซึ่งเป็นที่นิยมมากในหมู่นักเล่นเกมส์ จากการเล่นเกมส์นี้มาเป็นเวลาพอควร ผมพอจะมองเกมเมอร์ไทยที่มีปัญหาออกหลายๆแบบ:

1. พวกขี้แพ้ พวกนี้มักจะเล่นไม่ค่อยจบเกมส์ เล่นได้นิดหน่อย โดนฆ่าทีหนึ่งอาจจะออกจากเกมส์ไปเลย หรือ เค้าออกเลยออกตาม (ถอดใจ) พวกนี้มักมีนิสัยอีกอย่างคือชอบขโมย kill แล้วทับถมอีกฝ่ายอย่างเมามันส์
2. พวกอ่อน (Noob) พวกนี้คือพวกที่เล่นไม่ค่อยเป็น ผมจะไม่แบ่งว่าเล่นไม่เป็นกับเล่นไม่เก่งหรือพวกเล่นแบบไม่เป็นทีมเป็นแบบไหน แต่ผมมองรวมๆว่าพวกนี้เล่นเกมส์นี้ไม่เป็น ดูจังหวะไม่ออก พวกนี้จะชอบมากอย่างหนึ่งคือ ชอบท้า “1-1 mai sard” หรือ “ตัว-ตัวมั๊ยสราด” เกมส์นี้เค้าให้เล่นกันทีมละห้าคน พลั้งพลาดไปโดนเค้าฆ่าเองแล้วจะไปโทษว่าเค้ารุมก็ไม่ถูก
3. พวกเกรียน ส่วนมากจะปะปนไปกับพวกที่ 1 และ 2 แต่จะมีนิสัยเฉพาะตัวคือ ชอบด่า ด่าทั้งทีมตัวเองและทีมตรงข้าม โดยคำด่าส่วนมากมักจะด่าว่า “กาก” ด่าไปด่ามาแล้วก็ออกจากเกมส์ไป
จริงๆผมก็รู้ว่าคนในเกมส์มีหลากหลายนิสัย ร้อยพ่อพันแม่ แต่ที่น่าหงุดหงิดใจคือ พวกที่ 1 และ 3 ซึ่งทำให้เกมส์ไม่จบ (เพราะออกจากเกมส์เป็นว่าเล่น) ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเดี๋ยวนี้เด็กไทยเล่นเกมส์โดยหวังแต่ผล “ชนะ” อย่างเดียวจริงๆเหรอ? ผมเองเป็นพวกชอบเล่นมันจนหยดสุดท้าย (5-1 ก็เล่นออกบ่อย เพราะขี้เกียจออก) แพ้ก็แพ้ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ถึงแม้ผมจะมองว่าการที่เราได้เล่นเกมส์ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบจะเป็นการเพิ่มความสามารถในเกมส์นั้นๆแบบก้าวกระโดด (ก็ฝึกกับสถานการณ์ที่ยากกว่านี่นะ) แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า “น้ำใจนักกีฬา” เดี๋ยวนี้ช่างหายากจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวเปลืองเวลาที่เล่นในร้านเน็ตหรือเป็นเพราะรับความพ่ายแพ้ไม่ได้กันแน่ จริงๆผมเองก็มีเพื่อนที่ค่อนข้างเข้าข่ายกลุ่มที่ 1 คือพอคนออกแล้วชอบออกตาม เพราะคิดว่าสู้ไม่ได้ ผมก็ได้แต่คิดในใจ ยังไม่ทันสู้เลยจะรู้ได้ไง แล้วสู้ไม่ได้แล้วมันจะเป็นไรไป (วะ)

เห็นเด็กไทยสมัยนี้เป็นแบบนี้แล้วอดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะโตขึ้นมาเป็นคนแบบไหนกัน